Καρκινικός πόνος

 

30% των ασθενών με καρκίνο υποφέρουν από πόνο κατά τη φάση της διάγνωσης και 65-85% βιώνουν ισχυρό πόνο σε πιο προχωρημένα στάδια της νόσου. Σύμφωνα με τον Cleeland και τους συνεργάτες του 67% των  ασθενών που θεραπεύονται για τη νόσο τους σε εξωτερική βάση έχουν πόνο που υποθεραπεύεται με αποτέλεσμα να έχουν μέτρια ως κακή ποιότητα ζωής και περιορισμό των δραστηριοτήτων τους.

 

 

Η αιτία της ανεπαρκούς αντιμετώπισης του καρκινικού πόνου έγκειται στο γεγονός ότι δεν γίνεται σωστή αξιολόγηση, διάγνωση του είδους του πόνου και διαχείριση της επώδυνης κατάστασης από εξειδικευμένο ιατρείο πόνου. Οι καρκινοπαθείς φτάνουν συνήθως στα ιατρεία πόνου αφού έχουν πλέον εξαντληθεί ψυχολογικά, σωματικά και οικονομικά διερωτώμενοι με απορία και έκπληξη γιατί κανείς δεν τους ενημέρωσε για τη δυνατότητα και το δικαίωμα τους, να τύχουν εξειδικευμένης θεραπείας πόνου.

 

 

Η θεραπευτική αντιμετώπιση του πόνου γίνεται με φάρμακα, επεμβατικές τεχνικές και συνδυασμό αυτών.  Η επιλογή των φαρμάκων γίνεται ανάλογα με το είδος του πόνου , την ένταση και τις παρενέργειες που εμφανίζονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται ένας συνδυασμός από φάρμακα διαφόρων κατηγοριών.  Όταν ο πόνος είναι ανθεκτικός στη θεραπεία ή ο ασθενής δεν μπορεί να ανεχτεί τις παρενέργειες των φαρμάκων τότε εφαρμόζονται τεχνικές που σκοπεύουν στη χορήγηση οπιοειδών ή/και άλλων δραστικών φαρμάκων από το κεντρικό νευρικό σύστημα.